"Norman Atlantic": Στους 13 οι νεκροί και 30 οι αγνοούμενοι - Μαρτυρίες-σοκ - Πήραν τα κινητά από διασωθέντες - Υποδειγματική η αντίδραση από το Λιμενικό και ηρωισμός από τους πιλότους

ΛΙΓΗ ΖΕΣΤΑΣΙΑ 

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΣΤΕΓΟΥΣ 

ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ 

ΤΗΛ. 210.4133187 

& 210.4282231-237

ΥΠ’ ΟΨΙΝ: ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ… ‘ΛΕΜΕ’!..

NORMAN ATLANTIC

ΣΤΟΥΣ 13 ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ

και 30 οι αγνοούμενοι

ΤΟ ‘ΑΛΑΛΟΥΜ’ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ-ΣΟΚ

Υποδειγματική αντίδραση από ελληνικής πλευράς

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΗΡΩΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΙΛΟΤΟΥΣ

ΣΤΟ ‘SAN GIORGIO’ ΠΗΡΑΝ ΤΑ ΚΙΝΗΤΑ

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΑΣΩΘΕΝΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΥΛΙΚΟ

ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ ΣΤΟ ΜΟΙΡΑΙΟ ΠΛΟΙΟ

Συγκρατημένη αισιοδοξία επικρατεί σε Ελλάδα και Ιταλία, ότι η νέα χρονιά που ξημερώνει αύριο, θα σημάνει τη λήξη της «οδύσσειας» των άτυχων ταξιδιωτών και του πληρώματος του «Norman Atlantic». 

Εκείνο που ανησυχεί ιδιαίτερα είναι ο αριθμός των αγνοουμένων. Μέχρι χθες αργά το βράδυ αυτός ο αριθμός έφτανε τους 30, οι νεκροί έφτασαν τους 13 και όσο περνούν οι ώρες η αγωνία χτυπάει κόκκινο… Και επιπλέον, οι λίστες των διασωθέντων με αυτές των επιβαινόντων δεν ταυτίζονται, υπάρχει μεγάλη σύγχυση με τον αριθμό των αγνοουμένων, ενώ οι ταυτότητες των νεκρών δεν έχουν επιβεβαιωθεί. Σωστό κομφούζιο.

Αποτέλεσμα της χθεσινής ημέρας, ήταν η ταυτοποίηση άλλων 35 Ελλήνων, ανεβάζοντας έτσι τον αριθμό των διασωθέντων στους 236.

Συνολικά στο πλοίο επέβαιναν 268 Έλληνες, 130 από τους οποίους βρίσκονταν στο πλοίο «San Giorgio» το οποίο έφτασε χθες βράδυ της Τρίτης στο λιμάνι του Μπρίντιζι.

Σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής στοιχεία του Λιμενικού Σώματος το σύνολο των επιβατών που επέβαιναν στο πλοίο, ανέρχεται σε 475 άτομα, εκ των οποίων 268 ήταν Έλληνες. Δύο από τους Έλληνες έχουν ταυτοποιηθεί ως νεκροί, ενώ συνεχίζεται η αναζήτηση εντοπισμού άλλων 30.

Το σύνολο των διασωθέντων από το πλοίο «Norman Atlantic», (επιβάτες και πλήρωμα) σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία ανέρχεται σε 432 άτομα.

Και η διασταύρωση στοιχείων των επιβατών που επέβαιναν στο μοιραίο πλοίο συνεχίζεται από τις ιταλικές, αλλά και τις ελληνικές αρχές.

Συγκλονιστικές

μαρτυρίες

από επιβάτες

 «Το ναυτικό ατύχημα του “Norman Atlantic” από την Κυριακή αποτελεί το πρώτο θέμα στην ειδησεογραφία καθώς όλοι παρακολούθησαν με κομμένη την ανάσα 478 ανθρώπους να δίνουν μάχη για να επιζήσουν σε αντίξοες καιρικές συνθήκες, μέσα σε ένα φλεγόμενο πλοίο με τους καπνούς να δημιουργούν ένα απίστευτο σκηνικό τρόμου, σημειώνει στο ρεπορτάζ του για το protothema.gr ο συνάδελφος Φρίξος Δρακοντίδης (φωτό). Και συνεχίζει:

Δύο ημέρες μετά άνθρωποι που κατάφεραν να βγουν σωματικά σώοι από όλη αυτή την κόλαση αλλά με τον τρόμο ακόμα ζωγραφισμένο στα μάτια τους μιλούν στο protothema.gr για όσα έζησαν επάνω στο «Norman Atlantic», για όσα ακολούθησαν κατά τη διάσωσή τους αλλά και για το αλαλούμ των ιταλικών αρχών που ακόμα και σήμερα δεν ξέρουν ούτε τον ακριβή αριθμό των διασωθέντων, ούτε των αγνοουμένων, ούτε καν την ταυτότητα των νεκρών.

Η 12χρονη Μαρία, ο γιος του μοναδικού ταυτοποιημένου (;) νεκρού Γιώργου Δούλη και η κυρία Ελένη μιλούν στο protothema.gr για όσα πέρασαν από τις 5 τα ξημερώματα της Κυριακής όταν και ξέσπασε η φωτιά στο πλοίο που βρισκόταν βόρεια της Κέρκυρας.

Τυχερή μέσα στην ατυχία της η 12χρονη Μαρία Μπονάρου θα έχει να το λέει ότι ήταν η πρώτη που επιβιβάστηκε σε ελικόπτερο για να φύγει από την κόλαση του Norman Atlantic. Η περιπέτειά της όμως δεν έχει τελειώσει καθώς η μητέρα της βρίσκεται στο πλοίο «San Giorgio» του ιταλικού πολεμικού ναυτικού και ο πατέρας της στην Ελλάδα την ώρα που η ίδια βρίσκεται ακόμα στο Μπάρι.

«Ήμασταν στα αεροπορικά καθίσματα και κοιμόμασταν όταν αρχίσαμε να μυρίζουμε καπνό. Βγήκαμε έξω, φορέσαμε σωσίβια και προσπαθήσαμε να ανοίξουμε τις βάρκες» θυμάται τις πρώτες στιγμές η Μαρία. Οι ώρες που ακολούθησαν τραγικές: Το πλήρωμα δεν υπήρχε πουθενά, ήταν όλα ανοργάνωτα, από το πάρκινγκ ακούγονταν εκρήξεις και σιγά-σιγά το μέρος που βρισκόμασταν άρχισε να παίρνει φωτιά.

Ξεχωριστή διάσταση σε όσα συνέβησαν στα καταστρώματα του «Norman Atlantic» από τα ξημερώματα της Κυριακής έως το απόγευμα της Δευτέρας, δίνει η Ελένη Αγγελοπούλου, η οποία παρά τον τρόμο, την κόπωση και τον φόβο που έζησε βρίσκει τη δύναμη να πει ένα μεγάλο ευχαριστώ σε εκείνους τους συνταξιδιώτες της που μπήκαν μπροστά για να αντικαταστήσουν το πλήρωμα στον συντονισμό της επιχείρησης απεγκλωβισμού των 478 επιβαινόντων στο «Norman Atlantic».

Σύζυγος υψηλόβαθμου στελέχους του γαλλικού νηογνόμωνα η κυρία Αγγελοπούλου είχε την ατυχία - αλλά και την τύχη - να έχει δίπλα της έναν άνθρωπο που ήξερε από τέτοιες καταστάσεις και τις διαστάσεις που θα μπορούσαν να πάρουν. «Ένιωθα στα μάτια του συζύγου μου ότι τα πράγματα θα γίνονταν πολύ χειρότερα» θυμάται, μιλά για «πολύ άσχημα πράγματα που συνέβησαν» και κάνει ιδιαίτερη μνεία στους συνεπιβάτες της που ανέλαβαν το ρόλο του συντονιστή. «Υπήρξαν αρκετοί επιβάτες που ήταν πολύ ψύχραιμοι και προσπάθησαν να συντονίσουν την κατάσταση. Δεν είχαν καμία υποχρέωση να το κάνουν αλλά ενώ τους ποδοπάτησαν και τους έβρισαν, εκείνοι το έκαναν με την ψυχή τους. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει μόνο κάποιος που τα πέρασε».

Προσωρινή

«κατάσχεση»

των κινητών

Εξ άλλου, η προσωρινή «κατάσχεση» των κινητών τηλεφώνων των διασωθέντων επιβατών από το προσωπικό του ιταλικού πολεμικού ναυτικού στο «San Giorgio», προκάλεσε εντύπωση και διαμαρτυρίες, καθώς ήδη τους είχε απαγορευθεί η επικοινωνία με τις οικογένειές τους, βάση του πρωτοκόλλου που επικρατεί. Τους είπαν ότι τα κινητά θα επιστραφούν όταν το πολεμικό πλοίο καταπλεύσει στο λιμάνι του Μπρίντιζι. Και μέχρι τότε επικρατούσε ο φόβος ότι θα έσβηναν το υλικό που είχε καταγραφεί και αποτελούσε ένα από τα ισχυρότερα στοιχεία της έρευνας.

Υποδειγματική η αντίδραση του Λιμενικού και ο ηρωισμός των πιλότων

Από πλευράς άμεσης αντίδρασης και ερευνών, η ελληνική πλευρά ενήργησε άψογα. Από την ώρα που ο Θάλαμος Επιχειρήσεων του Πειραιά, έλαβε το τηλεφώνημα από επιβάτη του μοιραίου πλοίου ότι το καράβι φλέγεται, μέχρι σήμερα, το ελληνικό Λιμενικό, λειτουργεί υποδειγματικά. Οι δε άνδρες των ελικοπτέρων έδωσαν μαθήματα ηρωισμού.

Ο υπουργός Ναυτιλίας Μ. Βαρβιτσιώτης ανέφερε χθες ότι με εντολή της εισαγγελίας Αρείου Πάγου ύστερα από προτροπή της ηγεσίας του ΥΝΑ, θα διερευνηθούν οι ποινικές ευθύνες όπου και αν αυτές υφίστανται, εάν υφίστανται, καθώς είναι απόφαση της ηγεσίας του ΥΝΑ να χυθεί άπλετο φως στο συγκεκριμένο συμβάν.

Από την πλευρά του ο αρχηγός του Λιμενικού αναφέρθηκε στη συνεργασία που είχαν με το ιταλικό Κέντρο Έρευνας και Διάσωσης, το οποίο συνεχίζει τις ενέργειες για την τυχόν ανεύρεση αγνοουμένων στην ευρύτερη θαλάσσια ζώνη όπου εξελίχθηκε το ατύχημα.

Ταχύτατες διαδικασίες

για όσους έχασαν

τα οχήματά τους

Με ταχύτατες διαδικασίες θα μπορούν να προχωρήσουν στην οριστική διαγραφή των αυτοκινήτων τους τα οποία βρίσκονται εντός του πλοίου «Norman Atlantic», αλλά και στην αντικατάστασή τους, οι ιδιοκτήτες τους, με απόφαση που υπεγράφη χθες από τον υφυπουργό Υποδομών Μεταφορών και Δικτύων Μιχάλη Παπαδόπουλο.

Συγκεκριμένα, για τα φορτηγά δημόσιας χρήσης, επιτρέπεται η αντικατάσταση χωρίς την υποχρέωση υποβολής αποτυπωμάτων των αριθμών πλαισίων και χωρίς την υποχρέωση καταβολής των παραβόλων που απαιτούνται για την αντικατάσταση των πινακίδων.

Επίσης, για τα φορτηγά ιδιωτικής χρήσης, επιτρέπεται η αντικατάστασή τους, χωρίς την υποχρέωση υποβολής ανάλογου με το μικτό βάρος ύψος ακαθαρίστων εσόδων.

Τέλος, για τα επιβατικά και φορτηγά μικτού βάρους μέχρι 4000 χιλιόγραμμα αυτοκίνητα επιτρέπεται η οριστική διαγραφή αυτών με μόνο δικαιολογητικό την υποβολή του αποδεικτικού επιβίβασης του αυτοκινήτου επί του πλοίου.

Επιπλέον, ο υφυπουργός Μιχάλης Παπαδόπουλος απέστειλε επιστολή προς τον υφυπουργό Οικονομικών Γ. Μαυραγάνη με την οποία του ζητά την απαλλαγή από τα τέλη κυκλοφορίας των αυτοκινήτων αυτών ή σε περίπτωση καταβολής την επιστροφή τους.

Norman Atlantic: Εξέλιξη-θρίλερ - Ψάχνουν για 33 αγνοούμενους - Αυξάνεται ο αριθμός των νεκρών - Βαρβιτσιώτης: Πρόβλημα επικοινωνίας με τους Ιταλούς - Αφιέρωμα: Ναυάγια που συγκλόνισαν την Ελλάδα

ΠΡΟΣΕΧΩΣ >>> ΤΑ ΝΑΥΑΓΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ...

Norman Atlantic

ΕΞΕΛΙΞΗ-ΘΡΙΛΕΡ

ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ

33 αγνοούμενους...

                                           Αυξάνεται ο αριθμός των νεκρών

Η φρεγάτα του ΠΝ “Ναβαρίνο”, 

κάνει έρευνες στην περιοχή 

για τυχόν επιζώντες

ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ

“Έχουμε αντιμετωπίσει 

πολύ μεγάλα προβλήματα 

στην επικοινωνία με τους Ιταλούς”

Άσχημη εξέλιξη έχει λάβει η υπόθεση του “Norman Atlantic”, καθώς όλο και αυξάνεται ο αριθμός των θυμάτων και επιπλέον οι αγνοούμενοι να ξεπερνούν τους τριάντα…

Σε σωστό θρίλερ έχει εξελιχθεί το τραγικό ναυάγιο, αφού από χθες το απόγευμα κάθε λίγο και λιγάκι ερχόταν η είδηση για την εύρεση και άλλων νεκρών, ανεβάζοντας τον αριθμό τους πάνω από δέκα…

Και αν ληφθεί υπ’ όψιν το γεγονός ότι παρά την ολοκλήρωση της επιχείρησης διάσωσης των επιβαινόντων στο φλεγόμενο “Norman Atlantic”, στην περιοχή παραμένει η ελληνική φρεγάτα «Ναβαρίνο», ψάχνοντας για τυχόν επιζώντες, τότε οι ανησυχίες αυξάνονται.

Χθες νωρίς το βράδυ, οι ελληνικές αρχές έλεγαν ότι έχουν διασωθεί 432, οι Ιταλοί μιλούσαν για 427 διασωθέντες με πιθανώς 33 αγνοούμενους και ο Ιταλός υπουργός Μεταφορών, δήλωνε: «Ευχόμαστε να μην ευσταθεί ο αριθμός των αγνοουμένων. Δεν ξέρουμε αν πρόκειται για λίστα επιβαινόντων ή για λίστα κρατήσεων».

Σχετικά με τους επιβαίνοντες, η ελληνική πλευρά ανεβάζει τον αριθμό στους 479, αφού μέσα στο “Norman Atlantic” ταξίδευε και η σύζυγος του λοστρόμου που δεν υπήρχε στο crew list ούτε φαινόταν ως επιβάτης.

Αν και μέχρι στιγμής οι ιταλικές αρχές δεν επιβεβαιώνουν, αλλά ούτε διαψεύδουν αυτή την πληροφορία, από τα μέχρι στιγμής στοιχεία φαίνεται, δυστυχώς, ότι υπάρχουν τουλάχιστον 39 αγνοούμενοι.

Σύμφωνα με εκπρόσωπο του πολεμικού ναυτικού της Ιταλίας ανάμεσα στους διασωθέντες βρίσκονται 234 Έλληνες, 54 Τούρκοι, 22 Αλβανοί, 22 Ιταλοί, 18 Γερμανοί, 10 Ελβετοί.

Ο Ιταλός υπουργός Μεταφορών, Μαουρίτζιο Λούπι, θέλοντας να εξηγήσει το θρίλερ με τους αγνοούμενους δήλωσε: «Γιατί δεν αναφερόμαστε στους αγνοούμενους; Γιατί υπάρχει μία λίστα με τα ονόματα των 427 διασωθέντων! Πρέπει να διαβεβαιώσουμε αν πρόκειται για λίστα με ονόματα επιβαινόντων ή για λίστα κρατήσεων. Δεν θέλουμε να κάνουμε πρόβλεψη για τον αριθμό των αγνοούμενων, δεν πρόκειται για κάτι ώριμο. Το συζητήσαμε και με τον Έλληνα υπουργό».

Εξ άλλου το επίσημο ιταλικό ραδιοτηλεοπτικό δίκτυο της RAI, μετέδωσε ότι 80 από τους διασωθέντες του “Norman Atlantic” δεν ήταν στην λίστα επιβατών! Και αυτό το ρεπορτάζ της RAI ήρθε να επιτείνει τη σύγχυση γύρω από τον ακριβή αριθμό των επιβαινόντων και των διασωθέντων.

Έτσι, μιλώντας υπουργός Ναυτιλίας Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, χθες στο βραδυνό δελτίο ειδήσεων του Mega, είπε:

 «Η αγωνία μου είναι να ταυτοποιήσω πρόσωπα, έχω πολύ μεγάλη αμφιβολία αν είναι πραγματικά όλα τα ονόματα. Εμφανίζονται δύο συνεπώνυμοι επιβάτες που τελικά είναι ένας!». Επίσης κατήγγειλε έλλειμμα επικοινωνίας και έλλειμμα συντονισμού με την ιταλική πλευρά, λέγοντας: «Έχουμε αντιμετωπίσει πολύ μεγάλα προβλήματα στην επικοινωνία με τους Ιταλούς».

Εν τω μεταξύ, αργά το βράδυ η ναυλώτρια εταιρεία ΑΝΕΚ προέβη σε διευκρινίσεις προς το υπουργείο Ναυτιλίας σχετικά με τον αριθμό των επιβαινόντων στο μοιραίο πλοίο.

Σύμφωνα με την επίσημη ενημέρωση στο πλοίο “Norman Atlantic” επέβαιναν συνολικά 475 άτομα, εκ των οποίων 55 αποτελούσαν το πλήρωμα του πλοίου. Το υπουργείο Ναυτιλίας από την πλευρά του είχε αναφέρει ότι στο πλοίο επέβαιναν συνολικά 478 άτομα (πλήρωμα και επιβάτες) εκ των οποίων οι 268 είναι Έλληνες…

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Ναυάγια που συγκλόνισαν την Ελλάδα

 Η περίπτωση του “Norman Atlantic”, του ναυλωμένου από την ΑΝΕΚ Ro-Ro, που λίγο έλειψε να αποβεί μοιραίο για εκατοντάδες ανθρώπους, φέρνει στο μυαλό τους «μαύρους χειμώνες» των ναυαγίων, τότε, που με το που έμπαινε ο Νοέμβρης, η θάλασσα έστελνε τα φονικά της μηνύματα.

Σήμερα, βεβαίως, τα πλοία είναι πολύ πιο ασφαλή, οι έλεγχοι εξονυχιστικοί και τα σωστικά μέσα πολύ πιο αποτελεσματικά. Οι εποχές που κάθε χειμώνα χάναμε αύτανδρα τα ελληνικά βαπόρια και οι οικογένειες των ναυτικών θρηνούσαν τους ανθρώπους που τα σώματά τους χάθηκαν στα κύματα των ωκεανών, μάλλον έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. ‘Άλλες χώρες, του τρίτου κόσμου, έχουν πλέον τα πρωτεία στα ναυάγια, άλλες μάνες ,γυναίκες και παιδιά θρηνούν τους αδικοχαμένους, άλλων χωρών δημοσιογράφοι πολιορκούν τα γραφεία των εταιρειών για να μάθουν «πώς έγινε το κακό»…

Οι παλαιότεροι, θυμόμαστε με δέος εκείνους τους χειμώνες, που ξεροσταλιάζαμε στους διαδρόμους του υπ. Ναυτιλίας, στο Πασαλιμάνι, στα γραφεία της ΠΝΟ κοιτάζοντας το μωσαϊκό ή στις εισόδους των μεγάρων της ακτής Μιαούλη, μιας και οι υπεύθυνοι των εταιρειών σπάνια μας άφηναν να ανέβουμε στα γραφεία…

Την ίδια μέρα…

Σύμπτωση μοιραία: Στις 28 Δεκεμβρίου του 1996, είχε βουλιάξει το τσιμεντάδικο «Δύστος», στον Ευβοϊκό. Το μότορσιπ αναποδογύρισε κι από τους 21 ναυτικούς, σώθηκε μόνον ο δόκιμος!

Το «Δύστος», με πλοίαρχο τον Ιω. Τσιτσιρίκη και πλήρωμα 21 Έλληνες ναυτικούς, απέπλευσε από τις εγκαταστάσεις της ΑΓΕΤ-Ηρακλής Βόλου στις 26 Δεκεμβρίου του 1996, φορτωμένο με 5.300 τόνους τσιμέντο με προορισμό τις εγκαταστάσεις λιμένος Δραπετσώνας, όμως, εξαιτίας των ιδιαίτερα κακών καιρικών συνθηκών προσέγγισε σε νότιο όρμο της νήσου Σκιάθου, όπου παρέμεινε για δυο ημέρες, αφού οι θυελλώδεις άνεμοι και η φουρτούνα δεν κόπαζαν. Τελικά, ο Πλοίαρχος, πιθανόν κατόπιν και παρότρυνσης του πληρώματος για να επιστρέψουν σπίτι τους για την Πρωτοχρονιά, αποφάσισε να αποπλεύσει και να συνεχιστεί το ταξίδι προς τον Πειραιά. Η τελευταία φορά που καταγράφηκε επικοινωνία του Φ/Γ Δύστος, ήταν στις 20.00 όταν επικοινώνησε με το εμπορικό motorship Λένα. Την επόμενη μέρα, γύρω στις 05.15, το αλιευτικό «Σαρωνικός» εντόπισε το Δύστος να πλέει ανεστραμμένο 3,5 ανατολικά της Κύμης και περισυνέλεξε σώο μόνο τον δόκιμο Χρήστο Αναγνώστου.

Στις 28 Δεκεμβρίου του 2014 είχαμε και την περιπέτεια του «Νorman Atllantic” στο Οτράντο. Χρονιάρες μέρες…

To “Hράκλειον”

Αλλά μήπως δεν ήταν Δεκέμβριος του 1966 όταν βυθίστηκε το «Ηράκλειον» των αδελφών Τυπάλδου στη Φαλκονέρα;

Διακόσιοι σαράντα επτά άνθρωποι χάθηκαν στην παγωμένη θάλασσα, ενώ μόλις 47 ανασύρθηκαν ζωντανοί.

Από τότε, θεσμοθετήθηκε η απαγόρευση απόπλου λόγω καιρού, ενώ γεννήθηκε και η ιδέα για την ίδρυση των Ναυτιλιακών Εταιρειών «Λαϊκής Βάσεως».

Το ναυάγιο του «Ηράκλειον» ήταν επίσης η αφορμή για την ίδρυση του «Θαλάμου Επιχειρήσεων και Διασώσεως» στο κτίριο του υπ. Ναυτιλίας.

Η τραγωδία τη Φαλκονέρας προκάλεσε την κατάρρευση της μεγαλύτερης τότε ακτοπλοϊκής εταιρείας των Αφών Τυπάλδου, οι οποίοι, πολλά χρόνια αργότερα, έπεσαν θύματα την «Εταιρείας δολοφόνων»!

Tο «Ηράκλειον» επρόκειτο να αποπλεύσει στις 7 μ.μ. της 8ης Δεκεμβρίου 1966 από το λιμάνι της Σούδας με προορισμό τον Πειραιά, ωστόσο καθυστέρησε περίπου 20 λεπτά εξαιτίας σύσκεψης η οποία πραγματοποιήθηκε στο Λιμεναρχείο Χανίων. Αφορμή στάθηκε η καθυστέρηση της άφιξης στο λιμάνι ενός «μοιραίου» φορτηγού ψυγείου, βάρους 25 τόνων, το οποίο μετέφερε εσπεριδοειδή, λόγω των δυσμενών καιρικών συνθηκών.

Ο τότε λιμενάρχης Χανίων είχε εκφράσει αντιρρήσεις για την είσοδο του φορτηγού στο πλοίο, επειδή το βάρος θα αυξανόταν. Η συνεννόηση μεταξύ υπηρεσιακών παραγόντων είχε ως αποτέλεσμα οι αντιρρήσεις να αρθούν και έτσι και δόθηκε άδεια απόπλου περίπου στις 7:20 το βράδυ.

Στη βραχονησίδα Φαλκονέρα, η θαλασσοταραχή κλυδωνίζει το «Ηράκλειο», το φορτηγό-ψυγείο, που δεν έχει σωστή αίχμαση, πέφτει σαν πολιορκητικός κριός στη δεξιά μπουκαπόρτα του γκαράζ, προκαλώντας ρήγμα 17 τ.μ.
Τα νερά εισβάλουν ορμητικά και ο ασυρματιστής μόλις που προλαβαίνει να εκπέμψει σήμα κινδύνου στις 2:06 π.μ: «SOS, από Ηράκλειον, στίγμα μας 36° 52′ B., 24° 08 A., Βυθιζόμαστε.» Και μετά η σιγή. Το πλοίο βυθίζεται μέσα σε λίγα λεπτά σε βάθος 600 – 800 μέτρων. Πολλοί παγιδεύονται στις καμπίνες, μερικές δεκάδες πέφτουν στη θάλασσα.

Το σήμα κινδύνου κινητοποιεί πολεμικά και εμπορικά πλοία, αλλά φτάνουν αργοπορημένα στο σημείο του ναυαγίου, λόγω της θαλασσοταραχής.

Γύρω στις 10 το πρωί μια «Ντακότα» με συγκυβερνήτη τον βασιλιά Κωνσταντίνο υπερίπταται του σημείου του ναυαγίου και εντοπίζει το μοιραίο φορτηγό – ψυγείο να επιπλέει. Ο βασιλιάς έφθασε αυτοπροσώπως στο σημείο για να καταρρίψει τους ισχυρισμούς της Τουρκίας, ότι η Ελλάδα αδυνατεί να παράσχει βοήθεια σε κινδυνεύοντα σκάφη στο Αιγαίο.

Χαρακτηριστική είναι η κατάθεση – τότε – τού υποπλοίαρχου Αλέξανδρου Στεφαδούρου: «Περίπου στις 2 τα ξημερώματα άκουσα έναν κρότο. Γύρισα το κεφάλι μου, και είδα να ανοίγει η μπουκαπόρτα και να πέφτει στη θάλασσα ένα αυτοκίνητο ψυγείο που κουβαλούσε τρόφιμα». Ο ίδιος άφησε αιχμές για τον τρόπο με τον οποίο τοποθετήθηκε στο πλοίο εγκάρσια το φορτηγό ψυγείο, το οποίο έφτασε την τελευταία στιγμή και δεν ασφαλίστηκε κατάλληλα: «Όταν το πλοίο πήρε κλίση από την εισροή υδάτων, ο πλοίαρχος Εμμανουήλ Βερνίκος έδωσε το σύνθημα δια κωδωνοκρουσιών. Μετά τον αντελήφθην να χάνει την ψυχραιμία του. Κατά τη γνώμη μου βασική αιτία δεν ήταν το όχημα. Το πλοίο είχε υποστεί πριν από μία εβδομάδα επισκευές. Έκλεισαν ρωγμές στο διαμέρισμα του αμαξοστασίου κατά τρόπο πλημμελή, από το οποίο ίσως να συνέρρευσαν ύδατα».

Το «Χρυσή Αυγή»

Το οχηματαγωγό «Χρυσή Αυγή» πλοιοκτησίας Πολέμη, (απλή συνωνυμία…) βυθίστηκε στις 23 Φεβρουαρίου 1983, τα ανοιχτά της Καρύστου έπειτα από έκρηξη και ανατροπή. Εικοσιέξι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους.

Είχε αποπλεύσει από Ραφήνα με προορισμό τα νησιά Άνδρο, Τήνο, Πάρο και Νάξο, μεταφέροντας 9 βυτιοφόρα, 4 φορτηγά, με πλήρωμα 23 ατόμων και 14 οδηγούς αυτοκινήτων. Στις 6.35 μ.μ. και ενώ βρισκόταν σε απόσταση 4 μιλίων από το ακρωτήριο Μαντήλι έστειλε σήμα κινδύνου. Στην περιοχή , έπλεε το σοβιετικό φορτηγό «Γιέκος Κασίλι», το οποίο πλησίασε πολύ κοντά στο μισοβυθισμένο, την ώρα εκείνη, οχηματαγωγό και άρχισε αμέσως να ρίχνει τις σκάλες του στο νερό, διασώζοντας όσους μπόρεσε.

Το «Εξπρές Σαμίνα»

Το βράδυ της 26ης Σεπτεμβρίου του 2000 το «Εξπρές Σαμίνα» σαλπάρει από το λιμάνι του Πειραιά με 533 ψυχές ( 472 επιβάτες και 61 πλήρωμα).

Λίγο πριν τις 22.00, ενώ το πλοίο ετοιμάζεται για τον κατάπλου του στο λιμάνι της Παροικιάς της Πάρου, προσκρούει στις 22.12 με ανέμους 8 μποφόρ, 2 μίλια ανοικτά της Πάρου, με ταχύτητα 18 μιλίων, στις χαρτογραφημένες νησίδες "Πόρτες". Τα βράχια να σχίζουν τα ύφαλα του πλοίου προκαλώντας του ρήγμα περίπου τριών μέτρων στη βάση του πτερύγιου εξισορρόπησης με το νερό να εισβάλλει στο μηχανοστάσιο του πλοίου , δημιουργώντας σχεδόν αμέσως επικίνδυνη κλίση. ο ρεύμα στο πλοίο κόβεται και επικρατεί σκοτάδι. Το ρήγμα που υπέστη το πλοίο από τη πρόσκρουση ήταν τόσο μεγάλο που μέσα σε 25 λεπτά βρέθηκε στο βυθό του Αιγαίου παρασέρνοντας στο θάνατο 81 από του συνολικά 510 επιβάτες.

Πρώτοι στο σημείο του ναυαγίου φτάνουν οι ψαράδες της Πάρου οι οποίοι έσωσαν πολλούς από τους ναυαγούς. Αρκετοί κάτοικοι του νησιού στο άκουσμα της είδησης πήγαν στις παραλίες ώστε να βοηθήσουν τους ναυαγούς, προσφέροντας ρούχα και κουβέρτες . Στο πλοίο επέβαιναν και στρατιώτες που επέστρεφαν από την άδειά τους και έλαβαν ενεργά μέρος στη διάσωση των ναυαγών.

Το Λιμεναρχείο Πάρου έδωσε εντολή να μεταβούν όλα τα παραπλέοντα σκάφη και σε βρετανικά πολεμικά στο σημείο του ναυαγίου.

Ο λιμενάρχης Πάρου, Δημήτρης Μάλαμας, έχασε τη ζωή του το ίδιο βράδυ από το άγχος και την πίεση κατά τη διάρκεια της επιχείρησης για τη διάσωση των ναυαγών.

Στον απόηχο και τον ορυμαγδό για το ναυάγιο, ο αντιπρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Μinoan Flying Dolphins, Παντελής Σφηνιάς, μη αντέχοντας το βάρος της τραγωδίας και της πίεσης που του ασκήθηκε από μετόχους της εταιρείθας, η οποία επρόκειτο να εισαχθεί στο Χρηματιστήριο, έδωσε τέλος στη ζωή του πέφτοντας από τον έκτο όροφο του κτιρίου της εταιρείας στην Ακτή Κονδύλη.

Για να πέσει, πάντως, ένα επιβατηγό στις «Πόρτες» της Πάρου, χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια!

Ο «Ωκεανός»

Στις 4 Αυγούστου του 1991, το κρουαζιερόπλοιο «Ωκεανός» της «Ηπειρωτικής» των αδελφών Ποταμιάνου, απέπλευσε από το Ανατολικό Λονδίνο της Νότιας Αφρικής, με προορισμό το Ντέρμπαν. Οι καιρικές συνθήκες ήταν άσχημες, με την ταχύτητα του ανέμου να φτάνει τους 40 κόμβους και το κύμα τα 9 μέτρα!
Η κλίση του μεγάλη, τόσο μεγάλη, που οι σερβιτόροι δυσκολεύονταν να περπατήσουν.
Περίπου στης 21.30 UTC, μια έκρηξη ακούστηκε και τότε το πλοίο έχασε την πρόωση του, ενώ η εισροή νερού στο μηχανοστάσιο είχε ήδη αρχίσει, από το sea chest. Ο Α” μηχανικός ενημέρωσε τον πλοίαρχο, Γιάννη Αβρανά, για την εισροή νερού στο μηχανοστάσιο και στις ηλεκτρομηχανές. Το πλοίο ήταν πλέον ακυβέρνητο.
Τα παραπλέοντα πλοία, λαμβάνοντας το σήμα κίνδυνου, έσπευσαν να βοηθήσουν, ενώ το ναυτικό της Νοτίου Αφρικής, σε συνεργασία με την αεροπορία, έστειλε 16 ελικόπτερα, για τη διάσωση των επιβατών και του πληρώματος.
Το αποτέλεσμα της συντονισμένης, άμεσης, αλλά και γιγαντιαίας επιχείρησης διάσωσης, ήταν να σωθούν και τα 571 άτομα τα οποία επέβαιναν στο πλοίο!
Στις 15.30 της επόμενης ημέρας, το πλοίο βυθίστηκε!

Το «Jupiter»: Μέσα στο λιμάνι του Πειραιά!

Η κρουαζιέρα που πραγματοποιούσε για λογαριασμό αγγλικών σχολείων, έμελε να είναι και η τελευταία του πλοίου. Ήταν στις 21 Οκτωβρίου του 1988 όταν το πλοίο αποπλέοντας από το λιμάνι του Πειραιά με 415 μαθητές σχολείων, 60 συνοδούς καθηγητές και το πλήρωμά του εμβολίζεται στο σούρουπο μόλις ένα μίλι από την μπούκα του λιμανιού από το ιταλικό πλοίο μεταφοράς αυτοκινήτων «Adige» 5.500 τόνων το οποίο άνηκε στην Grimaldi-Siosa (Οι Γκριμάλντι κατέχουν σήμερα τις «Μινωϊκές Γραμμές»). Χρειάστηκαν μόλις 40 λεπτά μετά την σύγκρουση για να βυθιστεί το πλοίο.

Το ναυάγιο είχε ως συνέπεια το θάνατο τεσσάρων ατόμων, δύο από τους νεκρούς ήταν από το πλήρωμα και δύο από τους επιβάτες, ενώ 64 άτομα – μεταξύ των οποίων 30 μαθητές – είχαν νοσηλευτεί με ελαφρά τραύματα γιατί το σοκ που υπέστησαν, κυρίως οι μαθητές, ήταν μεγάλο.Το ναυάγιο αυτό ήταν η αιτία που το γυμνάσιο εγκαταλείψεως πλοίου για τους επιβάτες ,γίνεται πλέον πριν τον απόπλου .

Πυραυλακάτος «Κωστάκος»

Αραγμένη σε έναν όρμο λίγο έξω από το λιμάνι της Σάμου με τα φώτα του κλειστά, όπως όριζε η άσκηση του Πολεμικού Nαυτικού "Παρμενίων", βρισκόταν η πυραυλάκατος του Eλληνικού Πολεμικού Nαυτικού Κωστάκος.

Το επιβατηγό «Σάμαινα» που σύμφωνα με την κατάθεση του καπετάνιου του δεν γνώριζε ότι η πυραυλάκατος βρισκόταν στη θαλάσσια περιοχή την αντιλήφθηκε λίγο πριν από τη σφοδρή σύγκρουση. Το αποτέλεσμα ήταν η βύθιση της πυραυλακάτου Κωστάκος, στις 6.45 το απόγευμα, λίγα μέτρα από το ακρωτήρι Αυλάκια. Το «Σάμαινα» δεν έπαθε απολύτως τίποτε!

Ο πλοίαρχος του επιβατηγού διέταξε το πλοίο να περισυλλέξει τους ναυαγούς, ενώ ειδοποιήθηκε το λιμεναρχείο της Σάμου, άντρες του οποίου κατέφθασαν με πλωτά σκάφη. Από τα 38 μέλη του πληρώματος του Κωστάκος τέσσερις άνδρες του Πολεμικού Nαυτικού έχασαν τη ζωή τους.

“Norman Atlantic”: Συνέβη ίδια μέρα (29/12/1996) με το πολύνεκρο ναυάγιο του ‘Δύστος’ - Νύχτα κολάσεως για 302 στην Αδριατική - Το μοιραίο πλοίο ρυμουλκείται μπανταρισμένο μάλλον για το Μπάρι

ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΕΥΤΥΧΙΑ, ΟΜΟΝΟΙΑ ΚΑΙ… ΣΥΝΤΑΓΜΑ!

ΝΥΧΤΑ ΚΟΛΑΣΕΩΣ

για 302 στην Αδριατική

Το μοιραίο “Norman Atlantic” 

ρυμουλκείται μπανταρισμένο για το λιμάνι του Μπρίντιζι...

ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ

“Προσπαθούμε να διασφαλίσουμε ότι κανένας δεν θα μείνει αβοήθητος”

Ο άτυχος Γιώργος Δούλης εγκλωβίστηκε στη γλίστρα και έχασε τη ζωή του

Συνέβη ίδια μέρα (29/12/1996) με το πολύνεκρο ναυάγιο του ‘Δύστος’

Ο Δεκέμβριος και μάλιστα κατά την περίοδο των εορτών έχει αποδειχθεί «μαύρος» μήνας για τη ναυτιλία μας… Αρκετά είναι τα ναυάγια που έχουν συμβεί χρονιάρες μέρες, με τραγικότερο εκείνο του “Δύστος” που έγινε στα ανοιχτά της Κύμης και βρήκαν τον θάνατο 20 άνθρωποι. Ήταν σαν και σήμερα - 29 Δεκεμβρίου 1996…

Σωστή νύχτα κολάσεως πέρασαν 302 επιβάτες του “Norman Atlantic”, με την ελπίδα για τη διάσωσή τους, να έρχεται αντιμέτωπη με την αγωνία και τον τρόμο όταν κατά τις 10 το βράδυ έσπασε ο κάβος της ρυμούλκησης, κατά την διάρκεια του «ταξιδιού» προς το Μπρίντιζι, μ’ ένα μπαταρισμένο καράβι και με τον καπετάνιο τραυματισμένο…
Κατά τη διάρκεια της νύχτας διασώθηκαν και άλλοι επιβάτες με αποτέλεσμα στις 7:30 το πρωί να απομένει ακόμη 227 που περιμένουν την από αέρος σωτηρία.
Εν τω μεταξύ, τις τελευταίες ώρες κόπηκε τρεις φορές ο κάβος και όπως έγινε γνωστό από τον Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη πριν λίγη ώρα, στο σημείο προστρέχει ελληνικό ρυμουλκό.
Άλλες πληροφρίες (ώρα 8:00') αναφέρουν ότι το “Norman Atlantic” θα οδηγηθεί μάλλον στο Μπάρι και όχι στο Μπρίντιζι, όπως είχε καθοριστεί.
Σύμφωνα με νέα ενημέρωση από τον εκπρόσωπο Τύπου του Λιμενικού Σώματος Ελληνικής Ακτοφυλακής Νίκο Λαγκαδιανό, ελικόπτερο super puma της ελληνικής ΠΑ τις πρώτες πρωϊνές ώρες σήμερα παρέλαβε επτά άτομα από το πλοίο "Norman Atlantic" μεταξύ των οποίων τρεις Έλληνες, που μετέφερε ασφαλώς στο Λέτσε της Ιταλίας.
Ανέφερε, επίσης, ότι στην επιχείρηση συνδράμει επιπλέον ένα ακόμα ελικόπτερο super puma της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας, ενώ, ταυτόχρονα, δόθηκε εντολή απογείωσης σε ελικόπτερο του πολεμικού ναυτικού από την Κέρκυρα να προσεγγίσει την περιοχή του συμβάντος και να συνδράμει στις Ιταλικές αρχές και στην επιχείρηση διάσωσης των επιβατών.
Ο εκπρόσωπος Τύπου τόνισε, εξ άλλου, ότι στο σημείο μεταβαίνει το ρυμουλκό σκάφος "Ιόνιο Πέλαγος" από την Πύλο για συνδρομή στην επιχείρηση, ενώ όπως επιβεβαιώνεται από το αρμόδιο κέντρο έρευνας και διάσωσης της Ρώμης ο συνολικός αριθμός των διασωθέντων ανέρχεται στους 221.

Συμπλήρωσε, ακόμη, ότι οι ιταλικές αρχές δήλωσαν ότι στους επιβάτες που παραμένουν στο πλοίο ήδη έχουν χορηγήσει είδη προστασίας και πρώτης ανάγκης,ενώ κλιμάκιο γιατρών επιβιβάστηκε προληπτικά στο πλοίο και μέχρι στιγμής δεν έχει δηλωθεί τραυματισμός επιβατών η μελών του πληρώματος.

ΕΝΑΣ ΝΕΚΡΟΣ…

Η είδηση για τον νεκρό Έλληνα, επιβεβαιώθηκε από το αρμόδιο Κέντρο Έρευνας και Διάσωσης της Ιταλίας (RCC Roma), όπως ανέφερε ανακοίνωση του Λιμενικού. Συγκριμένα η ανακοίνωση του ΛΣ, ανέφερε:

«Επιβεβαιώθηκε από το αρμόδιο Κέντρο Έρευνας και Διάσωσης της Ιταλίας (RCC ROMA) η ανάσυρση νεκρού ανδρός από τη γλίστρα διάσωσης επιβατών του κινδυνεύοντος πλοίου Norman Atlantic.

Από την ταυτοποίηση των στοιχείων προέκυψε ότι, σύμφωνα με τη λίστα επιβατών που προώθησε η εταιρεία του πλοίου, πρόκειται για τον ελληνικής υπηκοότητας Δούλη Γεώργιο.

Από την ίδια γλίστρα, διεσώθη η γυναίκα η οποία είχε επίσης εγκλωβιστεί, με στοιχεία Δούλη Θεοδώρα και μεταφέρθηκε ασφαλώς με σκάφος της ιταλικής ακτοφυλακής στο Μπρίντιζι της Ιταλίας».

Σύμφωνα με τις πληροφορίες, ο Γιώργος Δούλης και η σύζυγός του, στην προσπάθειά τους να βρουν τρόπο διαφυγής από το φλεγόμενο πλοίο και ενώ επιχειρούσαν να μπουν στη σωστική λέμβο, εγκλωβίστηκαν στην γλίστρα και παγιδεύτηκαν.

Οι διασώστες επεχείρησαν να τους προσεγγίσουν, όμως ο άντρας εγκλωβίστηκε στη γλίστρα και έχασε τη ζωή του, ενώ η γυναίκα ευτυχώς διασώθηκε.

Σύμφωνα με το κρατικό ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων ANSA, ο θάνατος του Γιώργου Δούλη επήλθε λόγω υποθερμίας και πως η σορός βρίσκεται σε σκάφος και μεταφέρεται προς το Μπρίντιζι…

ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ ΚΑΙ ΝΤΑΛΙΚΕΣ

Εν τω μεταξύ, το protothema.gr και η ιταλική εφημερίδα “La Repubblica”, έδωσαν στη δημοσιότητα την είδηση ότι σοβαρές ελλείψεις είχαν παρατηρηθεί κατά την επιθεώρηση του “Norman Atlantic” και πως «είχε δοθεί εντολή να αποκατασταθούν οι βλάβες καθώς «θα μπορούσαν να επηρεάσουν την ασφάλεια των επιβαινόντων»

Συγκεκριμένα, η ιταλική εφημερίδα αναφέρει ότι έξι φορές εντοπίστηκαν προβλήματα τα οποία «θα μπορούσαν να επηρεάσουν την ασφάλεια των επιβαινόντων», αλλά «σύμφωνα με μία από τις επιθεωρήσεις το πρόβλημα δεν ήταν τόσο σοβαρό ώστε να απαγορευτεί ο απόπλους».

Εξ άλλου, επισημαίνεται πως πρόκειται για ένα πλοίο που ναυπηγήθηκε πριν πέντε χρόνια και είχε ελεγχθεί από το Rina, το Ιταλικό Νηολόγιο, με θετικά αποτελέσματα.

Ένα άλλο στοιχείο το οποίο προέκυψε και βρίσκεται προς έλεγχο είναι πως το πλοίο ήταν υπερφορτωμένο με τουλάχιστον 200 νταλίκες των 32 τόνων εκάστη οι οποίες μετέφεραν ελληνικά ελαιόλαδα. Και πως παρατηρήθηκε μετατόπιση φορτίου, από την οποία ίσως να προκλήθηκε η πυρκαγιά.

Ερωτηθείς σχετικά ο υπουργός Ναυτιλίας και Αιγαίου Μιλτ. Βαρβιτσιώτης, είπε ότι όλα τα στελέχη του υπουργείου αυτή την ώρα ασχολούνται με το θέμα της διάσωσης των επιβαινόντων στο πλοίο, καθώς αυτή είναι η προτεραιότητα και πως δεν πρόκειται να παραμείνει τίποτε ανεξερεύνητο. Και τόνισε:

«Εργαζόμαστε για τη σωτηρία όλων των επιβαινόντων και βεβαίως προσπαθούμε να διασφαλίσουμε ότι κανένας μα κανένας δεν θα μείνει αβοήθητος σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση».

ΤΟ ΜΟΙΡΑΙΟ ΤΑΞΙΔΙ…

Ελληνικές και ιταλικές αρχές, με μία υποδειγματική συνεργασία κατάφεραν να διασώσουν μέχρι τα μεσάνυχτα 175 ανθρώπους και συνέχιζαν όλη τη νύχτα δίνουν έναν ακατάπαυστο αγώνα για την διάσωση των 302 εις έτι επιβαινόντων στο “Norman Atlantic”.

Το υπό ιταλική σημαία πλοίο είχε αναχωρήσει στις 5:30 το απόγευμα από την Πάτρα με προορισμό την Ιταλία μέσω Ηγουμενίτσας, ήταν ναυλωμένο στην ΑΝΕΚ και σε αυτό επιβαίνουν συνολικά 422 επιβάτες (234 εκ των οποίων Έλληνες), 56 άτομα πλήρωμα και 222 οχήματα.

Από τις μέχρις στιγμής ενδείξεις, η πυρκαγιά ξεκίνησε από το γκαράζ του πλοίου τα ξημερώματα υπό αδιευκρίνιστη αιτία.

Στην επίσημη ανακοίνωση που εξέδωσε χθες η πλοιοκτήτρια εταιρεία, για το φλεγόμενο πλοίο της, αναφέρει:

«Τις πρώτες πρωινές ώρες της 28ης-12-2014 σημειώθηκε πυρκαγιά στο ιταλικής πλοιοκτησίας και σημαίας επιβατικό-οχηματαγωγό πλοίο «Norman Atlantic» της εταιρείας «Visemar di Navigazione S.R.l.», ναυλωμένο από την εταιρεία ΑΝΕΚ Α.Ε., το οποίο εκτελούσε την δρομολόγια γραμμή Πάτρα - Ηγουμενίτσα - Ανκόνα και ενώ βρισκόταν 35 μίλια βόρεια της Κέρκυρας, στα διεθνή χωρικά ύδατα. Στο πλοίο επέβαιναν 422 επιβάτες και 56 άτομα πλήρωμα.

Σε εξέλιξη βρίσκεται η επιχείρηση εκκένωσης του πλοίου από το πλήρωμα του πλοίου και την πλοιοκτήτρια εταιρεία σε συνεργασία με τις αρμόδιες ιταλικές και ελληνικές αρχές».

ΟΝΟΜΑΤΑ ΕΠΙΒΑΤΩΝ

Την πρώτη λίστα με 28 ονόματα επιβατών που απομακρύνθηκαν με ασφάλεια από το “Norman Atlantic” έδωσε στη δημοσιότητα το υπουργείο Ναυτιλίας.

Το απόγευμα της Κυριακής στην επιχείρηση απομάκρυνσης των ναυαγών από το φλεγόμενο πλοίο συμμετείχαν δύο ελικόπτερα της Ιταλίας και ένα ελληνικό Super Puma της Πολεμικής Αεροπορίας. Τα δύο ελικόπτερα Sikorsky του Ναυτικού που επιχείρησαν να προσεγγίσουν το ακυβέρνητο πλοίο δεν τα κατάφεραν λόγω των ισχυρών ανέμων και επέστρεψαν.

Δέκα Έλληνες και δύο Ουκρανούς επιβάτες του “Norman Atlantic” περισυνέλεξε το πλοίο “Cruise Europe”.

Επίσης το “Spirit of Pirαeus” παρελήφθησαν για μεταφορά οι Έλληνες: Πατούνας Νίκος, Πατούνα Αλεξάνδρα, Πατούνας Γιάννης, Βραβορίτη Ματίνα, Τουζλούδης Γεώργιος, Νάνος Βασίλης, Τσαντακίδης Φώτιος, Θεοδωρίδης Αντώνιος, Κενανίδης Μάκης, Τσούκις Ευάγγελος, Νατσιοπούλου Ευαγγελία, Τσιλιόπουλος Κωνσταντίνος, Καλογεράκης Ιωάννης, Μαυραγάνης Βασίλειος, Σταμπολίτης Σωτήριος, Κωνσταντινίδης Ιωάννης, Ευτηριάδης Νικόλαος, Μέσκας Μιχαήλ, Κωνσταντινίδης Λεωνίδας, Σούφης Παναγιώτης, Τσόνας Αθανάσιος, Τσόνας Δημήτριος, Τσόνας Σεβαστιανός, Μάμιλλος Πετράκης και Φερμαντζής Αθανάσιος.

Ακόμη το πλοίο “Aby Jeannette”, παρέλαβε για μεταφορά τους Έλληνες: Aby Jeannette: Pappa Athina, Zisis Georgios, Papavasileiou Kostantinos, Kostadima Vassiliki, Oikonomou Andreaz, Oikonomou Angeliki, Martini Eleni, Zacharatos Spiros, Zacharatou Rania, Zacharatou Kurina, Zacharatos Nikos, Alexandra Matsanioti, Terzoglou Peter, Christoforos Ktenakis, Mandrapillas Nikitaz, Savvas Panagiotidis, Frans Huntjens, Ancelopoulos Christos, Douli T.

Εξ άλλου, οι Έλληνες που μεταφέρθηκαν στο Λέτσε, είναι η Μαρία Μπονάρου, η Βασιλική Ταβριζέλου και η Νεφέλη Κεραμά.

Οι εθνικότητες των επιβατών, είναι: 234 Έλληνες, 1 Ρουμάνος, 2 Ρώσοι, 6 Αυστριακοί, 2 Ούγγροι, 10 Ελβετοί, 1 Κροάτης, 8 Γεωργιανοί, 5 Σύροι, 1 Σουηδός, 1 Καναδός, 2 Ουκρανοί, 1 Αιγύπτιος, 18 Γερμανοί, 54 Τούρκοι, 2 Αφγανοί, 22 Αλβανοί, 1 Μαλτέζος, 7 Βούλγαροι, 3 από την ΠΓΔΜ, 2 Βρετανοί, 22 Ιταλοί, 3 Ολλανδοί, 3 Βέλγοι, 9 Γάλλοι, 2 Ιρακινοί. Και από το πλήρωμα: 22 Ιταλοί και 34 Έλληνες.

Τα Χριστούγεννα του τεμπέλη...

Τα Χριστούγεννα του τεμπέλη

ΔΙΗΓΗΜΑ

Του 

Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

Πρωτοδημοσιεύθηκε τα Χριστούγεννα του 1896

στην εφημερίδα “Ακρόπολις” του Βλάσση Γαβριηλίδη, 

όπου έγραφε ο “άγιος των ελληνικών Γραμμάτων”.

Στην ταβέρνα του Πατσοπούλου, ενώ ο βορράς εφύσα, και υψηλά εις τα βουνά εχιόνιζεν, ένα πρωί, εμβήκε να πίη ένα ρούμι να ζεσταθή ο μαστρο-Παύλος ο Πισκολέτος, διωγμένος από την γυναίκα του, υβρισμένος από την πενθεράν του, δαρμένος από τον κουνιάδον του, ξορκισμένος από την κυρά–Στρατίναν την σπιτονοικοκυράν του, και φασκελωμένος από τον μικρόν τριετή υιόν του, τον οποίον ο προκομμένος ο θείος του εδίδασκεν επιμελώς, όπως και οι γονείς ακόμη πράττουν εις τα «κατώτερα στρώματα», πως να μουντζώνη, να βρίζη, να βλασφημή και να κατεβάζη κάτω Σταυρούς, Παναγιές, κανδήλια, θυμιατά και κόλλυβα. Κι έπειτα, γράψε αθηναϊκά διηγήματα!

    Ο προβλεπτικός ο κάπηλος, δια να έρχωνται ασκανδαλίστως να ψωνίζουν αι καλαί οικοκυράδες, αι γειτόνισσαι, είχε σιμά εις τα βαρέλια και τας φιάλας, προς επίδειξιν μάλλον, ολίγον σάπωνα, κόλλαν, ορύζιον και ζάχαριν, είχε δε και μύλον, δια να κόπτη καφέν. Αλλ’ έβλεπέ τις, πρωί και βράδυ, να εξέρχωνται ατημέλητοι και μισοκτενισμένοι γυναίκες, φέρουσαι την μίαν χείρα υπό την πτυχήν της εσθήτος, παρά το ισχίον, και τούτο εσήμαινεν, ότι το οψώνιον δεν ήτο σάπων, ούτε ορύζιον ή ζάχαρις.

   ΄Ηρχετο πολλάκις της ημέρας η γριά - Βασίλω, πτωχή, έρημη και ξένη στα ξένα, ήτις δεν είχε προλήψεις κι έπινε φανερά το ρούμι της. Ήρχετο και η κυρά-Κώσταινα η Κλησάρισσα, ήτις εβοηθούσε το κατά δύναμιν εις την εκκλησίαν, ισταμένη πλησίον του μανουαλίου, δια να κολλά τα κεριά, και όσας πεντάρας έπαιρνε την Κυριακήν, όλας τας έπινε, μετ’ ευσυνειδήτου ακριβείας, την Δευτέραν, Τρίτην και Τετάρτην.

    Ήρχετο κι η Στρατίνα, νοικοκυρά με δύο σπίτια, οπού εφώναζεν εις την αυλόπορταν, εις τον δρόμον και εις το καπηλείον όλα τα μυστικά της, δηλ. τα μυστικά των άλλων, και μέρος μεν αυτών έμενον εις την αυλήν, μέρος δε έπιπτον εις το καπηλείον, και τα περισσότερα εχύνοντο εις τον δρόμον, κι εξενομάτιζε τον κόσμον, ποία νοικάρισσα της καθυστερεί δύο νοίκια, ποίος οφειλέτης της χρεωστεί τον τόκον, ποία γειτόνισσα της επήρεν ένα είδος, δανεικόν κι αγύριστον.

Ο μαστρο-Δημήτρης ο φραγκορράφτης της εχρωστούσε τρία νοίκια, ο μαστρο-Παύλος ο Πισκολέτος πέντε, και τον μήνα που έτρεχεν, εξ. Η Λενιώ, η κουμπάρα της, της πέρασε δευτέραν υποθήκην με δόλον εις το σπίτι, και τώρα ήτον ανάγκη να τρέχη εις δικηγόρους και συμβολαιογράφους, δια να εξασφαλίση τα δίκαιά της. Η Κατίνα, η ανεψιά της από τον πρώτον άνδρα της, της είχεν αφήσει ένα αμανάτι δια να την δανείση δέκα δραχμάς, και τώρα, ακτά την εκτίμησιν δύο χρυσοχόων, απεδείχθη, ότι το ασημικόν ήτο κάλπικον και δεν ήξιζεν ούτε όσα ήξιζαν τα δύο φυσέκια με τες σκουριασμένες μπακίρες – που, αφού, κατά την συνήθειάν της (αυτό δεν το έλεγεν, αλλά ήτο γνωστόν), έβγαλεν έξω το γερο-Στρατήν, τον άνδρα της, την κόρην της, την Μαργαρίταν και την εγγονήν της, την Λενούλαν, ήνοιξε την κρύπτην, απέθεσεν εκεί το ενέχυρον, έβγαλε το κομπόδεμα, έλαβε τα φυσέκια, και τα ενεχείρισε με τρόπον, οπού εσήμαινε να τα δώση και να μην τα δώση, κι εφαίνετο ως να εκολλούσαν τα χέρια της, εις την πτωχήν την Κατίναν.

    Η Ασημίνα, η παλαιά νοικάρισσά της, τραγουδίστρα το επάγγελμα, όταν εξεκουμπίσθη κι έφυγε, της εχρωστούσε τρία μηνιάτικα και εννέα ημέρας. Και τα μεν έπιπλα, οπού έπρεπε κατά δίκαιον τρόπον να τα εκχωρήση εις την σπιτονοικοκυράν, τα παρέδωκεν εις τον κούκον της, τον τελευταίον αγαπητικόν της, που να τσάκιζε το πόδι της, να μην είχε σώσει ποτέ… Και εις αυτήν δεν έδωκεν άλλο τίποτε, παρά ένα παλιοφυλαχτόν εκεί, λιγδιασμένον, και της είπε μυστηριωδώς, ότι αυτό περιείχε Τίμιον Ξύλον… Σαν εκγρεμοτσακίσθη και έφυγε, το ανοίγει και αυτή εκ περιεργείας, και αντί Τιμίου Ξύλου, τί βλέπει;… κάτι κουρέλια, τρίχες, τούρκικα γράμματα, σκοντάματα, μαγικά, χαμένα πράματα… Τ’ ακούτε σεις αυτά;

    Εισήλθε, ριγών, ο μαστρο-Παυλάκης και εζήτησεν ένα ρούμι. Το παιδί του καπηλείου, οπού τον ήξευρε καλά, του είπε:

    –Έχεις πεντάρα;

    Ο άνθρωπος έσεισε τους ώμους με τρόπον διφορούμενον.

    –Βάλε συ το ρούμι, είπεν.

    Πως να έχη πεντάρα; Καλά και τα λεπτά, καλή η δουλειά, καλό και το κρασί, καλή κι η κουβέντα, όλα καλά. Καλλίτερον απ' όλα η ραστώνη, το  ν τ ό λ τ σ ε  φ α ρ  ν ι έ ν τε των αδελφών Ιταλών. Αν εις αυτόν ανετίθετο να συντάξη τον κανονισμόν της εβδομάδος, θα ώριζε την Κυριακήν δια σχόλην, την Δευτέραν δια χουζούρι, την Τρίτην δια σουλάτσο, την Τετάρτην, Πέμπτην και Παρασκευήν δι εργασίαν, και το Σάββατον δια ξεκούρασμα. Ποιός λέγει, ότι αι εορταί είναι πάρα πολλαί δια τους ορθοδόξους Έλληνας, και αι εργάσιμοι είναι πολύ ολίγαι; Αυτά τα λέγουν όσοι δεν έκαμαν ποτέ σωματικήν εργασίαν και ηξεύρουν μόνον δια τους άλλους να θεσμοθετούν.

    Ακριβώς την ώραν ταύτην ήλθεν απ’ αντικρύ ο Δημήτρης ο φραγκορράφτης, δια να πίη το πρωινόν του. Μόνην παρηγορίαν είχε, να κάμνη αυτά τα συχνά ταξιδάκια, καθώς τα ωνόμαζε. Διέκοπτεν επί πέντε λεπτά την εργασίαν του, δέκα φοράς την ημέραν, και ήρχετο να πίνη ένα κρασί. Έπαιρνεν εργασίαν από τα μαγαζιά και εδούλευεν ως κάλφας εις το δωμάτιόν του. Εισήλθε και παρήγγειλεν ένα κρασί. Είτα, ιδών τον Παύλον:

    –Βάλε και του μαστρο-Παυλάκη ένα ρούμι, είπεν.

    Ως από Θεού σταλμένος, δια να λύση το ζήτημα της πεντάρας, μεταξύ του πελάτου και του υπηρέτου, εκάθισε πλησίον του Παύλου και ήρχισε τοιαύτην ομιλίαν, η οποία ήτο μεν συνέχεια των ιδίων λογισμών του, εις δε τον Παύλον εφάνη ως συνηγορία υπέρ των ιδικών του παραπόνων.

    –Που σκόλη και γιορτή, μαστρο-Παυλέτο, φίλε μου, είπεν: ούτε καθισιό, ούτε χουζούρι. Τ’ Άη-Νικολάου δουλέψαμε, τ’ Άη-Σπυρίδωνα δουλέψαμε, την Κυριακή προχθές δουλέψαμε. Έρχονται Χριστούγεννα, και θαρρώ, πως θα δουλεύουμε, χρονιάρα μέρα…

    Ο Παύλος έσεισε την κεφαλήν.

    –Θέλω κάτι να πω, αλλά δεν ξέρω για να τα σταμπάρω περί γραμμάτου μαστρο-Δημήτρη μου, είπε. Μου φαίνεται, πως αυτοί οι μαστόροι, αυτοί οι αρχόντοι, αυτή η κοινωνία πολύ κακά έχουνε διωρισμένα τα πράγματα. Αντί να είναι η δουλειά μοιρασμένη ίσια τις καθημερινές, πέφτει μονομιάς και μονομπάντα. Δουλεύουμε βιαστικά τις γιορτάδες, και ύστερα χασομερούμε εβδομάδες και μήνες τις καθημερινές.

    –Είναι και η τεμπελιά εις το μέσο, είπε μετά πονηράς αυθαδείας το παιδί του καπηλείου, ωφεληθέν από μίαν στιγμήν, καθ’ ην ο αφέντης του είχεν ομιλίαν εις το κατώφλιον της θύρας και δεν ηδύνατο ν’ ακούση.

    –Ας είναι, τί να σου κάμη η προκομμάδα και η τεμπελιά; είπεν ο Δημήτρης. Το σωστό είναι, πολλά κεσάτια και ολίγη μαζωμένη δουλειά. Καλά λέει ο μαστρο-Παύλος. Άλλο αν είμαι ακαμάτης εγώ, ας πούμε, ή ο Παύλος, ή ο Πέτρος, ή ο Κώστας ή ο Γκίκας. Εμένα η φαμίλια μου δουλεύει, εγώ δουλεύω, ο γυιός μου δουλεύει, το κορίτσι πάει στη μοδίστρα. Και μ’ όλα αυτά, δεν μπορούμε ακόμα να βγάλουμε τα νοίκια της κυρα-Στρατίνας. Δουλεύουμε για την σπιτονοικοκυρά, δουλεύουμε για τον μπακάλη, για τον μανάβη, για τον τσαγκάρη, για τον έμπορο. Η κόρη θέλει το λούσο της: ο νέος θέλει το καφενείο του, το ρούχο του, το γλέντι του. Ύστερα, κάμε προκοπή.

    –Υγρασία μεγάλη, μαστρο-Δημήτρη, είπεν ο Παυλέτος, αποκρινόμενος εις τους ιδίους στοχασμούς του. Υγρασία κάτω στα μαγαζιά, χαμηλό το μέρος, η δουλειά βαρειά, ρεματισμοί, κρυώματα. Ύστερα κόπιασε, αν αγαπάς, να αργάζης τομάρια. Το δικό μας το τομάρι άργασε πια, άργασε…

    –Καλά αργασμένο το δικό σου, μαστρο-Παύλο, αυθαδίασε πάλιν ο υπηρέτης, αινιττόμενος ίσως τας μεταξύ του Παύλου και του γυναικαδέλφου του σκηνάς.

    Είτα εισήλθεν ο κάπηλος. Ο μαστρο-Δημήτρης απήλθε, να επαναλάβη την εργασίαν του και η ομιλία έπαυσεν.

    Ο μαστρο-Παύλος αφέθη εις τας φαντασίας του. Σάββατον σήμερον, μεθαύριον παραμονή, την άλλην Χριστούγεννα. Να είχε τουλάχιστον λεπτά δια να αγοράση ένα γαλόπουλο, να κάμη και αυτός Χριστούγεννα στο σπίτι του, καθώς όλοι! Μετενόει τώρα πικρώς, διότι δεν επήγε τας τελευταίας ημέρας εις τα βυρσοδεψεία να δουλεύση και να βγάλη ολίγα λεπτά, δια να περάση πτωχικά τας εορτάς. «Υγρασία μεγάλη, χαμηλό το μέρος, η δουλειά βαρειά. Κόπιασε να αργάζης τομάρια! Το σικό μας το τομάρι θέλει άργασμα!»

    Είχεν ακούσει τον λαϊκόν μύθον δια τον τεμπέλην, οπού επήγαιναν να τον κρεμάσουν, και όστις συγκατένευσε να ζήση υπό τον όρον να είναι «βρεμένο το παξιμάδι». Εγνώριζε και την άλλην διήγησιν δια το τεμπελχανιό, το οποίον ίδρυσε, λέγουν, ο Μεχμέτ Αλής εις την πατρίδα του Καβάλαν. Εκεί, επειδή το κακόν είχε παραγίνει, ο επιστάτης εσοφίσθη να στρώνη μίαν ψάθαν, επί της οποίας ηνάγκαζε τους αέργους να εξαπλώνωνται. Είτα έβαζε φωτιάν εις την ψάθαν. Όποιος επροτίμα να καή, παρά να σηκωθή από την θέσιν του, ήτο σωστός τεμπέλης και εδικαιούτο να φάγη δωρεάν το πιλάφι. Όποιος εσηκώνετο και έφευγε το πυρ, δεν ήτο σωστός τεμπέλης και έχανε τα δικαιώματα. Τόσοι Βαλλιάνοι, τόσοι Αβέρωφ και Συγγροί, εσκέπτετο ο μαστρο–Παύλος, και κανείς εξ αυτών να μην ιδρύση παραπλήσιόν τι εις τας Αθήνας!

    Ο μαστρο-Παυλάκης επεριδιάβασεν ακόμη δύο ημέρας και την άλλην ήτο παραμονή. Το γαλόπουλο δεν έπαυσε να το ονειροπολή και να το ορέγεται. Πώς να το προμηθευθή;

    Αφού ενύκτωσε, διωγμένος καθώς ήτον από το σπίτι, απετόλμησε και ήλθεν από ένα πλάγιον δρομίσκον και ήτον έτοιμος να χωθή εις το καπηλείον. Ο νους του ήτο αναποσπάστως προσηλωμένος εις το γαλόπουλο. Θα εχρησίμευε τούτο, εάν το είχε, και ως μέσον συνδιαλλαγής με την γυναίκα του.

    Εκεί, καθώς εστράφη να εμβή εις το καπηλείον, βλέπει εν παιδίον της αγοράς, με μίαν κοφίναν επ’ ώμων, ήτις εφαίνετο ακριβώς να περικλείη ένα γάλον, αγριολάχανα, πορτοκάλια, ίσως και βούτυρον και άλλα καλά πράγματα. Το παιδίον εκοίταζε δεξιά και αριστερά και εφαίνετο να αναζητή οικίαν τινά. Ήτο έτοιμον να εισέλθη εις το καπηλείον δια να ερωτήση. Έπειτα είδε τον Παύλον και εστράφη προς αυτόν:

    –Ξέρεις, πατριώτη, του λόγου σου, που είναι εδώ χάμου το σπίτι του κυρ-Θανάση του Μπελιοπούλου;

    –Του κυρ-Θανάση του Μπε…

    Αστραπή, ως ιδέα, έλαμψεν εις το πνεύμα του Παύλου.

    –Μούπε τον αριθμό και το εξέχασα τώρα γρήγορα έπιασε σπίτι εδώ χάμου, σ’ αυτόν το δρόμο… τον είχα μουστερή από πρώτα… μπροστήτερα καθότανε παρά πέρα, στο Γεράνι.

    –Του κυρ-Θανάση του Μπελιοπούλου! αυτοσχεδίασε ο μαστρο-Παύλος: να, εδώ είναι το σπίτι του. Να φωνάξης την κυρα–Παύλαινα, μέσα στην κάτω κάμαρα, στο ισόγειο… αυτή είναι η νοικοκυρά του… πως να πώ; είναι η γενειά του… τη έχει λύσε-δέσε, σ” όλα τα πάντα… οικονόμισσα στο νοικοκυριό του… είναι κουνιάδα του… μαθές θέλω να πω, ανιψιά του… φώναξέ την και δώσε της τα ψώνια.

    Και βαδίσας ο ίδιος πέντε βήματα, κατά την θύραν της αυλής, έκαμε πως φώναξε:

    –Κυρά-Παύλαινα, κόπιασ’ εδώ να πάρης τα ψώνιαμ που σου στέλλει ο κύριος… ο αφέντης σου.

    Καλά ήλθαν τα πράγματα έως τώρα. Ο μαστρο-Παυλάκης έτριβε τας χείρας και ησθάνετο εις την ρίνα του την κνίσαν του ψητού κούρκου. Και δεν τον έμελλε τόσον δια τον κούρκον, αλλά θα εφιλιώνετο με τη γυναίκα του. Την νύκτα επέρασεν εις εν ολονύκτιον καφενείον και το πρωί επήγεν εις την εκκλησίαν.

    Όλην την ημέραν προσεκολλήθη εις μίαν συντροφιάν, έπειτα εις μίαν άλλην παλαιών γνωρίμων του, εις το καπηλείον, όπου έμεινε τας περισσοτέρας ώρας ανοικτόν, με τα παράθυρα κλεισμένα, και επέρασε με ολίγους μεζέδες και με αρκετά κεράσματα.

    Το βράδυ, αφού ενύκτωσε, επήγε με τόλμην από τας πολλάς σπονδάς και από την ενθύμησιν του κούρκου και έκρουε την θύραν της οικογενείας του. Η θύρα ήτο κλεισμένη έσωθεν.

    –Καλησπέρα, κυρα-Παύλαινα, εφώναξεν απ’έξω, χρόνους πολλούς. Πώς πήγε ο γάλος; Βλέπεις, εγώ πάλε;

    Ουκ ην φωνή, ουδέ ακρόασις. Όλη η αυλή ήτο ήσυχος. Τα ισόγεια, αι τρώγλαι, τα κοτέτσια της κυρα-Στρατίνας, όλα εκοιμώντο. Ο σκύλος μόνον εγνώρισε τον μαστρο-Παύλον, έγρυξεν ολίγον και πάλιν ησύχασεν.

    Υπήρχον εκεί εκτός από το ψυχομέτρι τριων ή τεσσάρων οικογενειών, οπού εκατοικούσαν εις τ' ανήλια δωμάτια, δύο γίδες, δώδεκα όρνιθες, τέσσαρες γάτοι, δύο ινδιάνοι και πολλά ζεύγη περιστερών. Αι δύο γίδες ανεχάραζαν βαθιά εις το σκεπασμένο μανδράκι τους, αι όρνιθες έκλωζον υποκώφως εις το κοτέτσια τους, τα περιστέρια είχαν μαζωχθή εις τους περιστερώνας περίτρομαα από το κυνήγι, οπού ήρχιζον εναντίον των την νύκτα οι γάτοι. Όλοι αυτοί οι μικροί θόρυβοι ήσαν το ροχάλισμα της αυλής κοιμωμένης.

    Πάραυτα ηκούσθη κρότος βημάτων εις το σπίτι.

    –Έ, μαστρο-Παύλε, είπε πλησιάσασα η κυρα-Στρατίνα, νάχουμε και καλό ρώτημα… Τί γάλος και γαλίζεις και γυαλίζεις και καλό να μούχης, ασίκη μου; Είδαμε κι επάθαμε να σκεπάσουμε το πράμα, να μη προσβαλθή το σπίτι… Εκείνος που ήτον δικός του ο γάλος, ήλθε μεσάνυκτα κι εφώναζε, έκανε το κακό, και μας φοβέριζεν όλους, κι η φαμίλια σου, επειδής τον είχε κόψει το γάλο, μαθές, και τον είχε βάλει στο τσουκάλι, βρέθηκε στα στενά… κλειδώθηκε μες στην κάμαρα, και δεν ήξευρε τι να κάμη… Είπε και ο κουνιάδος σου.. καλό κελεπούρι ήτανε κι αυτό, μαθές… και επέρασεν η φαμίλια σου όλην την ημέραν κλειδομανταλωμένη μέσα, από φόβον μην ξαναέλθη εκείνος πούχε το γάλο και μας φέρη και την αστυνομία… ήτον φόβος να μην προσβαλθή κι εμένα το σπίτι μου. Άλλη φορά, τέτοιαα αστεία να μην τα κάνης, μαστρο-Παυλάκη. Τέτοια προσβολή να λείπη από το σπίτι μου, εμένα, τ’ ακουσες;

    Ο μαστρο-Παύλος ηρώτησε δειλά:

    –Τώρα… είναι μέσα η φαμίλια μου;

    –Είναι μέσα όλοι τους, κι έχουνε κλειδωμένα καλά, και το φως κατεβασμένο, δια τον φόβο των Ιουδαίων. Κοίταξε, μη σε νοιώση από πουθενά, κείνος ο σκιάς ο κουνιάδος σου, πάλε…

    –Είναι μέσα;

    –Ή μέσα είναι, ή όπου είναι έφθασε… να, κάπου ακούω τη φωνή του.

    Ηκούσθη, τω όντι, μία φωνή εκεί πλησίον, ήτις δεν υπέσχετο καλά δια τον νυκτερινόν επισκέπτην.

    –Έ, μαστρο-Παυλίνε, έλεγε, καλός ήταν ο γάλος…

    Ποίος ήτον ο ομιλήσας, άδηλον. Ίσως να ήτο ο μαστρο-Δημήτρης ο γείτων. Δυνατόν να ήτο και ο φοβερός γυναικάδελφος του μαστρο–Παύλου.

    –Και να μην πάρω κι εγώ ένα μεζέ; παρεπονέθη ως τόσον ο άνθρωπός μας.

    Τι σου χρειάζεται ο μεζές, μαστρο-Παυλάκη μου; επανέλαβεν η Στρατίνα. Τα πράματα είναι πολύ σκούρα. Άφσε τα αυτά. Δουλειά, δουλειά! Η δουλειά βγάζει παλληκάρια. Ό,τι έγινε–έγινε, να πας να δουλέψης, να μου φέρης εμένα τα νοίκια μου. Τ’ ακούς;

    –Τ’ ακούω.

    –Φέρε μου εσύ τον παρά, κι εγώ, με όλη τη φτώχεια, την θυσιάζω μια γαλοπούλα και τρώμε. Ηκούσθη από μέσα βραχνός μορμυρισμός, είτα φωνή μικρού παιδιού είπε

    –Την υγειά σου, μάτο-Πάλο, τεμελόκυλο, κακέ πατέλα. Τόνε φάαμε το λάλο. Να πάλε κι εσύ πέντε, κι άλλε πέντε, δέκα!

    Προφανώς ήτον μέσα ο φοβερός ο γυναικάδελφος, και είχε δασκαλέψει το παιδί να τα φωνάζη αυτά.

    –Μη στέκεσαι στιγμή, μαστρο-Παυλέτο, είπεν η Στρατίνα: το καλό που σου θέλω! Δρόμο τώρα, και μεθαύριο δουλειά, δουλειά!…

    Ηκούσθη κρότος, ως να εσηκώθη τις από μέσα, και να επλησίαζε με βαρύ βήμα προς την θύραν.

    –Δρόμιο, επανέλαβε μηχανικώς ο Παύλος, συμμορφούμενος εμπράκτως με την λέξιν… δρόμο και δουλειά!